[POL]

Reżim upadł, wojna trwa!

Rewolucyjne marzenia milionów Syryjczyków, którzy w 2011 roku wyszli na ulice, w końcu stały się rzeczywistością: reżim upadł. Po dekadach dynastii Assada, dziś obudziliśmy się w Syrii bez funkcjonującego rządu centralnego. Państwo syryjskie upadło.
My, jako anarchiści/tki i rewolucjoniści/tki, nie możemy zrobić nic innego, jak tylko świętować, że jednego tyrana mniej. Wznieśmy za to toast! Ale po ponad 7 latach życia w rewolucji nauczyliśmy się niepopularnej lekcji: zwycięstwo to tylko pierwszy krok do transformacji społecznej, której potrzebujemy. Bo każde zwycięstwo to po prostu krok do kolejnej walki.

Na szczęście kurdyjski ruch wyzwoleńczy  ma za sobą dekady doświadczenia, które chętnie się z nami dzieli. Co więcej, mają za sobą 12 lat praktycznych lekcji prowadzenia rewolucyjnego społeczeństwa w północno-wschodniej Syrii, gdzie wyzwolenie kobiet, ekologia społeczna i konfederacja lokalnych samorządów stanowią kompas do budowy wolnościowego socjalizmu. Nie bez niedociągnięć, nie bez błędów, ale to już więcej, niż osiągnęło wiele innych wolnościowych rewolucji.

Jednocześnie sukcesy militarne Hayat Tahrir al-Sham (HTS) przeciwko reżimowi oraz ich autorytarne islamskie rządy w Idlib otworzyły ich liderowi drogę do wpływu na nagłówki światowych agencji informacyjnych. Społeczeństwo informacyjne XXI wieku zapomina równie szybko, jak przewija ekrany, więc musimy odświeżyć Waszą pamięć. Kto dziś pamięta wyzwolenie Manbidż spod szponów ISIS? Kto mówi o dżihadystach, którzy porywali i sprzedawali kobiety jazydzkie z Sengal po całym salafickim świecie? A kto pamięta kobiety, które ogłaszały zwycięstwo SDF nad Rakką, niegdyś stolicą kalifatu?
Dla tych, którzy zapomnieli, przypominamy, że YPJ wciąż walczy, będąc w awangardzie rewolucji kobiet w Rożawie. Rewolucji, która ponownie jest atakowana przez siły proxy tureckiego państwa, zebrane pod ironiczną nazwą Syryjska Armia Narodowa (SNA) – kontrolowaną przez Turcję koalicje grup przestępczych. Dziś zagrażają ona wielokulturowemu miastu Manbidż  świetnemu przykładowi pluralizmu i lokalnego zarządzania zintegrowanego w system Demokratycznej Autonomicznej Administracji Północno-Wschodniej Syrii (DAANES).

Rewolucja Rożawy obejmuje nie tylko Kurdów/jki, ale także Arabów/ki, Ormian/ki, Asyryjczyków/ki, Syriaków/czki, Turkmenów/nki, Czerkiesów/ki i wiele innych grup etnicznych obecnych na tym obszarze. Arabskie siły Rady Wojskowej Deir Ezzor zostały entuzjastycznie przyjęte przez lokalną ludność po wkroczeniu do miasta Deir Ezzor, przejmując próżnię bezpieczeństwa po uciekających żołnierzach reżimu. Konfederacyjny system  Północno-Wschodniej Syrii to sprawdzony przepis, który może posłużyć jako fundament dla rewolucyjnej Syrii. Omar Aziz, prominentny anarchista z Damaszku, pracował nad konfederacyjnym sojuszem lokalnych rad, proponując je jako kręgosłup rewolucji syryjskiej. Został aresztowany i zmarł w więzieniach reżimu Assada w lutym 2013 roku. Nie zapomnieliśmy o nim i cenimy jego słowa oraz doświadczenie jako anarchisty i rewolucjonisty tutaj, w Syrii.

Wszyscy rewolucyjni Syryjczycy/ki na uchodźstwie – Arabowie/ki, Kurdowie/ki i wielu innych – ponoszą odpowiedzialność za to, by ich rewolucja się powiodła. Także anarchiści/tki, komuniści/tki, feministki/ści, ekolodzy/żki i inni międzynarodowi rewolucjoniści/tki muszą poczuć odpowiedzialność za jej obronę. Mamy wspaniałą okazję, by stać się przykładem dla ruchów rewolucyjnych na całym świecie – od Kurdystanu po Mjanmę, od Chiapas po Palestynę. Państwa narodowe są filarem kapitalistycznej nowoczesności i tylko światowa konfederacja ludowych ruchów rewolucyjnych może rzucić im wyzwanie. Alternatywą jest pogrążenie się w autorytaryzmie, okupacji imperialistycznej i fundamentalistycznej nienawiści. Nie pozwolimy, by do tego doszło.

Ku nowej rewolucji syryjskiej!

Jako anarchiści/tki musimy także odpowiedzieć na pytanie dotyczące państwa narodowego. Wzywając do obalenia państw i granic, musimy wysuwać nie tylko nasze krytykę, ale także nasze propozycje i rozwiązania. Musimy to robić nie tylko w teorii, ale także w praktyce, organizując się z lokalnymi społecznościami i ruchami społecznymi, by budować władze ludu.

Siły autorytarne, takie jak HTS czy Turcja Erdogana, zawsze będą używać siły, by narzucać swoją kontrolę w czasach niestabilności. Jedynym sposobem, by im się przeciwstawić, jest  samoorganizacja ludu, silne etyczne i polityczne społeczeństwo obywatelskie, budowanie samoobrony ludowej i kultury rewolucyjnej. Z międzynarodową solidarnością, by rzucić wyzwanie nacjonalizmowi i szowinizmowi, które nas dzielą i które  służą legitymizacji systemu państw narodowych kapitalistycznej nowoczesności. Z lokalnym zarządzaniem i modelami konfederacyjnymi by rzucić wyzwanie scentralizowanym systemom i granicom państw narodowych, które rodzą jedynie ucisk i przemoc wobec różnorodności. Z organizacją kobiet i osób queer na czele, by rzucić wyzwanie patriarchalnemu uciskowi, z którego wywodzą się wszystkie autorytarne modele.

Od arabskiej wiosny 2011 roku widzieliśmy wiele rewolucyjnych prób na Bliskim Wschodzie, ale żadna z nich nie prowadziła do wolnościowego rozwiązania, raz po raz pogrążając się w nowych formach ucisku. Co robić po upadku tyrana, by nie zastąpił go kolejny? Po upadku reżimu istnieje krótki czas, w którym ludzie mogą przejąć władzę z powrotem w swoje ręce, zapobiegając narzuceniu się nowej scentralizowanej władzy. Musimy być gotowi, by wykorzystać te możliwości, kiedy nadejdą.

Zadbajmy o to, by rewolucja syryjska, jak również kurdyjski ruch wyzwoleńczy, który przewodzi demokratycznemu oporowi w regionie, stały się przykładem dla wielu kolejnych rewolucji! Walczmy razem, by zbudować nowy świat, który nosimy w naszych sercach!

[GER]
https://anarchismus.de

„Wir tragen eine neue Welt in unseren Herzen!“
2024/12/07
Têkoşîna Anarşîst

Das Regime ist gefallen, der Krieg geht weiter.

Die revolutionären Träume von Millionen von Syrer*innen, die 2011 auf die Straßen strömten, sind endlich Wirklichkeit geworden: Das Regime ist gefallen. Nach Jahrzehnten der Assad-Dynastie sind wir heute in einem Syrien ohne funktionierende Zentralregierung aufgewacht. Der syrische Staat ist zusammengebrochen.

Wir, als Anarchist*innen und Revolutionär*innen, können nichts anderes tun, als einen Tyrannen weniger zu feiern. Prost darauf! Aber nach mehr als sieben Jahren in der Revolution wissen wir realistischerweise auch: Der Sieg ist nur ein erster Schritt der sozialen Transformation, die wir brauchen. Denn jeder Sieg ist nur ein Schritt zum nächsten Kampf.

Zum Glück hat die kurdische Befreiungsbewegung jahrzehntelange Erfahrung, die sie nur zu gerne mit uns teilt. Und nicht nur das, sie haben auch 12 Jahre praktische Erfahrung eine revolutionäre Gesellschaft im Nordosten Syriens voranzutreiben, welche Frauenbefreiung, sozialer Ökologie und der Konföderation lokaler Regierungen als Kompass nimmt für den Aufbau eines libertären Sozialismus. Nicht ohne Mängel, nicht ohne Fehler, aber sie haben bereits viel mehr erreicht, als viele andere libertäre Revolutionen es je getan haben.

Gleichzeitig eröffneten die militärischen Erfolge von Hayat Tahrir al-Sham (HTS) gegenüber dem Regime sowie ihre autoritäre islamistische Herrschaft in Idlib ihrem Anführer die Möglichkeit, die Schlagzeilen der weltweiten Nachrichtenagenturen zu beeinflussen. Die Informationsgesellschaft des 21. Jahrhunderts vergisst so schnell, wie sie auf ihrem Bildschirm herunterscrollt, also müssen wir vielleicht eure Erinnerung auffrischen. Wer erinnert sich heute noch an die Befreiung von Manbidsch aus den Klauen von ISIS? Wer spricht noch von den Dschihadisten, die jesidische Frauen aus Sengal entführt und in die ganze salafistische Welt verschleppt haben? Und wer erinnert sich an die Frauen, die den Sieg der SDF über Raqqa, die einstige Hauptstadt des Kalifats, verkündeten?

Diejenigen, die es vergessen haben, möchten wir daran erinnern, dass YPJ weiterhin kämpft und die Front der Frauenrevolution in Rojava anführt. Eine Front, die wieder einmal von Stellvertreterkräften des türkischen Staates angegriffen wird, die sich unter dem ironischen Namen Syrische Nationale Armee (SNA), einer von der Türkei kontrollierten Vereinigung krimineller Banden, zusammengefunden haben. Heute bedrohen sie die multikulturelle Stadt Manbidsch, ein großartiges Beispiel für Pluralismus und lokale Verwaltung, die in das System der Demokratischen Autonomen Verwaltung Nordostsyriens (DAANES) integriert ist.

Die Revolution in Rojava ist nicht nur eine Revolution der Kurd*innen, sondern auch der Araber*innen, Armenier*innen, Assyrer*innen, Syrer*innen, Turkmen*innen, Zirkassier*innen und die vieler anderer ethnischen Gruppen, die hier leben. Die arabischen Kräfte des Militärrats von Deir Ezzor wurden von der örtlichen Bevölkerung beim Einmarsch in die Stadt Deir Ezzor bejubelt als sie das Machtvakuum übernahmen das die fliehenden Regimesoldaten hinterließen. Das konföderale System im Nordosten Syriens ist ein erprobtes Modell, das als Grundlage für ein revolutionäres Syrien dienen kann. Omar Aziz, ein prominenter Anarchist aus Damaskus, setzte sich ein für ein konföderales Bündnis von Gemeinderäten welches das Rückgrat der syrischen Revolution darstellen könnte. Er wurde verhaftet und starb im Februar 2013 in den Gefängnissen des Assad-Regimes. Wir haben ihn nicht vergessen und schätzen seine Worte und Erfahrungen als Anarchist und Revolutionär hier in Syrien.

Alle revolutionären Syrer*innen im Exil, Araber*innen, Kurd*innen und viele andere, tragen die Verantwortung dafür, dass ihre Revolution gelingt. Auch Anarchist*innen, Kommunist*innen, Feminist*innen, Ökolog*innen und andere internationalistische Revolutionär*innen müssen sich verantwortlich fühlen, sie zu verteidigen. Wir haben eine wunderbare Gelegenheit, ein Vorbild für revolutionäre Bewegungen in der ganzen Welt zu sein, von Kurdistan bis Myanmar, von Chiapas bis Palästina. Die Nationalstaaten sind die Grundpfeiler der kapitalistischen Moderne, und nur eine weltweite Konföderation revolutionärer Volksbewegungen kann es sich ihrer annehmen. Die Alternative ist ein Verfall zu Autoritarismus, imperialistischer Besatzung und fundamentalistischem Hass. Das werden wir nicht zulassen.

In Richtung einer neuen syrischen Revolution!

Als Anarchist*innen müssen wir auch Antworten auf die Frage des Nationalstaates geben. Während wir zur Abschaffung von Staaten und Grenzen aufrufen, müssen wir nicht nur unsere Kritik, sondern auch unsere Vorschläge und Lösungen weiterentwickeln und vorschlagen. Wir können dies nicht nur in der Theorie, sondern müssen es auch in der Praxis tun, indem wir uns mit lokalen Gemeinschaften und sozialen Bewegungen organisieren, um die Kraft der Menschen aufzubauen.

Autoritäre Kräfte, wie die HTS oder Erdogans Türkei, werden in Zeiten der Instabilität immer Gewalt anwenden, um ihre Kontrolle aufzuzwängen. Der einzige Weg, dem entgegenzuwirken, ist die Organisierung der Menschen, eine starke ethische und politische Zivilgesellschaft, der Aufbau der Selbstverteidigung der Menschen und eine revolutionäre Kultur. Mit internationaler Solidarität, um den Nationalismus und Chauvinismus herauszufordern, der uns spaltet und der in betrügerischer Weise dazu dient, das nationalstaatliche System der kapitalistischen Moderne zu legitimieren. Mit lokaler Verwaltung und konföderalen Modellen, um die zentralistischen Systeme und Grenzen der Nationalstaaten in Frage zu stellen, die nur Unterdrückung und Gewalt gegen Vielfalt hervorbringen. Mit Frauen- und Queer-Organisierung allem voran, um die patriarchale Unterdrückung herauszufordern, aus der alle autoritären Modelle stammen.

Seit dem Arabischen Frühling 2011 haben wir viele revolutionäre Versuche im Nahen Osten beobachtet, aber keiner von ihnen konnte eine befreiende Lösung erzielen, immer wieder versanken sie in neuen tyrannischen Formen der Unterdrückung. Was tun wir nach dem Sturz eines Tyrannen, um zu verhindern, dass ein anderer an seine Stelle tritt? Es gibt ein kleines Zeitfenster der Möglichkeiten, wenn ein Regime zusammenbricht. Eine kurze revolutionäre Zeit, in der das Volk die Macht wieder in die Hand nehmen kann, um zu verhindern, dass sich eine neue zentralistische Autorität durchsetzt. Wir müssen bereit sein, diese Gelegenheiten zu ergreifen, wenn sie kommen.

Sorgen wir dafür, dass die syrische Revolution und die kurdische Befreiungsbewegung, die den demokratischen Widerstand in der Region vorantreiben, zu einem Beispiel für viele weitere Revolutionen in der Zukunft werden! Kämpfen wir gemeinsam für den Aufbau einer neuen Welt, die wir in unseren Herzen tragen!

Têkoşîna Anarşîst Medienzentrum,
7. Dezember 2024

Was könnt ihr tun?

– Schließt euch eurer lokalen Rojava-Solidaritätsorganisierung an.
– Schreibt in den Medien, macht auf die Krise der Binnenvertriebenen aufmerksam und schafft Klarheit über die an den Kämpfen beteiligten Kräfte. Dies gilt insbesondere, wenn ihr bereits in den Medien arbeitet und Zugang zu größeren Publikationen habt.
– Erstellt Kunst und Bildmaterial, das verbreitet werden kann. Versucht, diese mit Broschüren, Texten, Solidaritätskampagnen usw. zu verbinden.
– Organisiert Demonstrationen und nehmt daran teil, haltet öffentliche Reden.
– Bereitet Kampagnen gegen türkische Fluggesellschaften und für die Schließung des Luftraums über Syrien vor. In der Vergangenheit waren Angriffe aus der Luft das größte Problem für die SDF, und wenn es dazu kommt, wird das wieder ein wichtiger Faktor sein.
– Spendet an Heyva Sor.
– Die Grenze in Semalka ist für Journalist*innen geöffnet. Kommt nach Rojava!
– Wenn möglich, versammelt euch mit euren Genoss*innen/Freund*innen/Familie und macht die oben genannten Punkte gemeinsam. Bildet eure eigenen Gruppen oder schließt euch bestehenden Gruppen an.